|
2020: Burza (TR Warszawa) - transmisja
tytuł oryginalny:
2020: Burza (2020: The Tempest)
reżyseria: Grzegorz Jarzyna
czas trwania:
255 min. |
To prosta historia: kobieta lub mężczyzna wysoko postawiona/y (lub nie), zostaje zmuszona/y do zrezygnowania ze swojej pozycji, władzy, z miasta i z kraju, w którym mieszkał/a. Wraz z synem/córką ucieka na wyspę. Spędza tam dwanaście lat. Przypadek (lub burza) sprawia, że na tę samą wyspę trafiają (lub nie) osoby z jej/jego dawnego otoczenia. Ci, którym zawdzięcza (lub nie) życie, i ci, którzy doprowadzili (bądź nie) do jej/jego upadku.
Profesor Tadeusz Sławek w książce "NICowanie świata. Zdania z Szekspira" pisze, że aby podjąć próbę "pomyślenia człowieka" trzeba wyciągnąć go z miejsca zwyczajowo mu przypisanego i przenieść go zupełnie gdzie indziej. W ten sposób pytania stawia i Shakespeare: ponawia akt wygnania: wygnanie z raju, wygnanie z miasta (Burza), wygnanie z życia, wygnanie z rodziny (Król Lear), wygnanie z państwa (Koriolan). Bez sytuacji "bycia wygnanym" nie można już myśleć człowieka.
Co oznacza dzisiaj: "na nowo pomyśleć człowieka", skoro jedynymi dostępnymi do tego instrumentami są narzędzia, które człowiek w swojej niedoskonałości sam stworzył, polegając na wiedzy i wyobraźni - obydwu czerpiących swoje źródło w najbardziej niedoskonałym z narzędzi: pamięci ludzkiej?
Czy perspektywa ludzka jest jedyną możliwą?
| The story is quite simple: a high (or not so high) profile female or male is forced to quit her / his position, power, city and country where she / he lives. Together with a son / daughter they flee to an island. They will live there for over twelve years. By chance (or as a result of a storm) a group of her/his old acquaintances end up (or not) on the same island. People, who have saved (or not) her/his life and those, who have engineered (or not) her/his downfall.
Professor Tadeusz Sławek in his book “NICowanie świata. Zdania z Szekspira” [“Turning the World Inside OUT. The Phrases from Shakespeare“] writes that in an attempt to “think a human” one has to extract a person from his/her customarily assigned place and transfer him/her to a totally different place. This is also how William Shakespeare poses his questions; he repeats the act of expulsion: expulsion from paradise, expulsion from a city (“The Tempest”), expulsion from life, expulsion from a family (“King Lear”), expulsion from a country (“Coriolanus”). Without the circumstances of “being exiled”, one cannot “think a human”.
What does “to think a human anew” mean nowadays, when the only available tools to carry out this process are instruments created by humans in all their imperfection, based on knowledge and imagination – both having its source in the most imperfect instrument: human memory?
Is human perspective the only possible one?
Pokaz w ramach: TR Warszawa: 2020 Burza - transmisja spektaklu (MOS)
ZWIASTUN:
